|
Febreiro louco cos seus días vinteoito, quen ben llos contou, trinta lle encontrou, que se máis durara non quedaba cuña nin acha nin tella no tellado nin tizón no trafugueiro nin palla no palleiro |
gallec |
|
Vaite febreiro cos teus vinteoito, que se duras/tes máis catro non queda can nin ghato. Deixa que aí vén meu irmán marso, que che ha de faser andar co pelexo debaixo do braso |
gallec |
|
Febreiriño curto cos seus días 28, se durara máis catro[,] non ficaba can nin gato |
gallec |
|
Febreiriño curto, cos teus días vinteoito; se dura máis catro, non queda can nin gato, nin ratiño no burato, nin ovella rabela, nin pastor para ir con ela, nin cornos no carneiro, nin orellas ó pegureiro |
gallec |
|
[Dijo una vieja:] Vaite Febreiriño corto, c'os teus días vintaoito, que se tiveras mais catro non quedaba can nin gato. [Febrero le contestó enojado:] Os teus becerriños oito, deixa que o meu irmán Marzo hache de os volver en catro |
gallec |
|
Vai fevereirinho de 28, que me deixaste os meus bezerrinhos todos 8; - Deixa estar que vem aí o meu irmão Março[,] que de 8 só te deixa 4 |
portuguès |
