|
En abril abre as portas e déixame ir |
|
En abril a vella queima o carril |
|
El rubieis para Burón, sol a trompón; el rubieis para el Porto, auga no horto |
|
El pastor díxole a febreiro cuando le faltaban cuatro días: febreiro, febreirudo, chántame narices nel culo. Y febreiro contestou: cálate, meu pastor, que catro que me faltan e tres que me vai prestar meu hirmau, marzo, vas andar cas chocas o hombro e as pelexas arrastro |
|
El aire de rriba, trae'l vaso na mao |
|
Eí vén xaneiro co seu xiadeiro |
|
E xa veredes como, onde non xiou no primeiro mes, pode, contra os ditos, chover tres |
|
Dura máis a mala veciña que a neve marcelina |
|
Do norte chove, as pedras move |
|
Do lodo de agosto e do polvo de abril, Dios nos libre dil |
|
Díxolle o pastor a marzo: «Marzo marcelo[,] ya non che teño medo». Díxolle marzo ó pastor: «Con dous días que me faltan i outros dous que me preste o meu hermano abril aún che hen facer cagar e xemir» |
|
Dixo o tolo: se queres auga[,] pídella ó aire frío de abaixo |
|
Dixo o pastor a marzo: Mal trataches o meu gando; alá irás onde non volvas máis. E marzo respondeulle: Con tres días que me quedan e tres que me empreste meu irmán abril poreiche as túas ovellas a parir |
|
Dios nos aparte do polvo de maio e da lama de aghosto |
|
Dica san Martiño pan e viño e de san Martiño pa diante fame e frío |
|
Días e mañás de xiadas, sol tépedo e noites craras |
|
Dia de Santa Inés, chuvia unha soila ves |
|
Día de san Xosé, primeira anduriña se ve |
|
Día de marzo, entra rindo e sai chorando |
|
Despois da Peregrina o inverno vénse encima / vén o inverno axiña |
